Azalia japońska, nazywana również różanecznikiem japońskim to roślina pochodząca z japońskich wysp: Kiusiu, Honsiu, Sikoku oraz Hakkaido. W naturalnym środowisku rośnie w górach, lasach oraz na terenach otwartych. Ten niski, szeroki krzew od wieków jest częścią krajobrazu kulturowego Japonii. Jest często wykorzystywany w tradycyjnych ogrodach i od wieków pojawia się w azjatyckiej sztuce i literaturze. Kwiaty te były również wykorzystywane jako symbole miłości i przyjaźni w tradycyjnych ceremoniach. Ponadto uważa się, że azalie japońskie te przynoszą szczęście i pomyślność tym, którzy je uprawiają. Pierwsze wzmianki o tej wyjątkowej roślinie sięgają ósmego wieku.
Te rośliny ozdobne są cenione za swoje żywe kolory i duże kwiaty, co czyni je popularnym wyborem do ogrodów i projektów krajobrazowych. Są to krzewy wiecznie zielone, mające efektowne, błyszczące liście. Kwiaty występują w różnych kolorach, takich jak biały, różowy, czerwony, fioletowy i pomarańczowy. Kwitną późną wiosną lub wczesnym latem i utrzymują się przez kilka tygodni. Podczas sadzenia azalii japońskich ważne jest, aby wybrać obszar o częściowym zacienieniu i dobrze przepuszczalnej glebie. Rośliny powinny być rozstawione w odległości 0,5 metra od siebie. Najlepiej sadzić je w dużych grupach, by zwielokrotnić efekt. Można je strzyc i formować zaraz po kwitnieniu.
Można wyróżnić kilkadziesiąt odmian azalii japońskich, które różnią się m.in. barwą kwiatów, maksymalną wysokością i pokrojem. To najpopularniejszych odmian zalicza się azalię Babuschka, Melina, Ledikanense, Maruschka oraz Kermesina. Niezależnie od odmiany, wszystkie azalie zachwycają swoim wyglądem, dlatego zajmują szczególne miejsce zarówno w kulturze, jak i ogrodnictwie Japonii.
